Omdat het jouw leven is!
Ik ga bloggen voor deze website. En Amber vroeg de basis voor een introductietje te schrijven. Ik weet niet hoe jij dat zou doen maar jezelf in vier regels samenvatten... vind ik best een klus. Ik naar echtgenoot: “zeg, dat schrijven hè, dat vind ik dus heel leuk. Maar waar doe ik het eigenlijk voor? Kan je dat in 1 zin zeggen?” Het bleef stil. Da’s niet zo gek hoor, echtgenoot heeft een voorkeur voor het voel-systeem in zijn brein. En mensen met een voorkeur voor het voel-systeem geven nu eenmaal veel later en trager antwoord dan mensen met bijvoorbeeld een voorkeur voor het visuele systeem. En je begrijpt, ik hobbelde in gedachten al weer verder.
Weet je, als je geboren wordt dan ben je meteen behept met een ingewikkeld brein. Daar kun je niets aan doen, dat is on-affe evolutie. Ons brein stamt namelijk gedeeltelijk nog uit de oertijd waar je elk moment beslopen kan worden door een tijger. En dus is ons brein heel erg goed bedraad om gevaar te registreren. Dat is het oerbrein dat snel moet kunnen wegrennen. Omdat je als ieniemienie-pup nog niet kunt wegrennen voor die tijgers, heb je nog een tweede belangrijk systeem meegekregen. Dat is het systeem van spiegelneuronen: daarmee kun je voelen wat anderen van je willen, hoe ze op je gaan reageren en wat ze voelen. Een briljant systeem om te zorgen dat je sociaal aangepast blijft en mensen dus van je blijven houden en voor je willen zorgen.
Anno nu zijn er weinig fysieke tijgers meer op ons heen maar des te meer mentale. Allemaal zaken die jouw lichaam een gevaar-prikkel geven. Dus ieders mentale wereld wordt geregeerd door twee hele basale principes:
- doe ik wel wat anderen leuk en goed vinden? In de groep ben ik veilig dus ik moet zorgen dat ik er bij blijf horen.
- waar zijn de tijgers? Dan kan ik vast gaan rennen (of aanvallen)
Dit is even een kort-door-de-bochtje hè! In mijn volgende blogs zal ik er meer over vertellen. Voor nu weer even terug naar ‘waar doe ik het voor’?
Als moeder krijg je er simpelweg nog een vrachtlading aan mentale tijgers bij
Ik heb in mijn leven wat afgetobd met ‘doe ik wel wat anderen leuk en goed vinden?’ en ook met ‘waar zijn de tijgers?’. Allemaal niet per se heel erg goed voor mijn gezondheid trouwens. Als moeder krijg je er simpelweg nog een vrachtlading aan mentale tijgers bij. En als je dan ook nog eens gevoelig bent voor verwachtingen, als je vol zit met overtuigingen hoe het zou moeten, als je ook zoals heel veel mensen een nooit-goed-genoeg-gevoel hebt… Dan kun je net als ik het wel eens zwaar gaan krijgen. Dan word je moe, overbelast en voelt je leven minder als echt van jou. Gezond gaan eten, sporten en ontspannen is soms niet voldoende om dan weer helemaal terug te komen. Dan is het tijd om ook tijgers te gaan leren herkennen!
Wat ik zo leuk vind is om mijn kennis te delen over je brein en hoe die beïnvloed wat er gebeurt in je gezin, je werk, je relatie, je seksleven, je gezondheid en vast nog veel meer. Zodat je met die kennis op zak bewuster wordt van je gedrag, gevoelens, gedachtes en hoe je beslissingen neemt en vanuit welke breindelen.. Zodat het weer jouw leven wordt en blijft! En niet dat van de tijgers.
Groeten,
Cathelijne Wildervanck
Cathelijne is moeder & schrijver. Ze leidt coaches op en werkt als trainer op het gebied van NLP & persoonlijke ontwikkeling bij ADHD Nederland, het centrum waarmee wij de opleiding tot Breingezondheid & AD(H)D coach gecreërd hebben. Haar passie is om breinkennis toepasbaar te maken voor de dagelijkse praktijk. In de zandbak, bij het huiswerk maken, op school en voor het slapengaan….overal is het handig te weten hoe je hersenen en je zenuwstelsel je beïnvloeden. Waarom? Om het leven makkelijker en leuker te maken en vooral meer van jou!