Ik ben een watje. Dat kan niet anders. Toen ik las dat de Amerikaanse Duggar familie in een interview had laten weten graag nog een kind te willen, kon ik niet anders dan me vol verwondering en vooral bewondering afvragen hoe ze dat toch doen. Voor wie ze niet kent: deze familie uit de USA is bekend geworden vanwege kun reality tv serie ’19 Kids and counting’. Je leest het goed; ouders Jim Bob en Michelle Duggar hebben 19 kinderen. Zonder meerlingen. En ze zouden er graag 20 van maken (of 21, het is alweer een poosje geleden dat ik televisie heb gekeken en ik weet niet waar de teller is inmiddels is blijven steken).
Ik heb ‘slechts’ drie kinderen, maar voel me bij tijd en wijle behoorlijk overwhelmed. Gebroken nachten, bedplassen, ongelukjes, kleine zorgen, grote zorgen… hoe doe je dit in hemelsnaam maal 19?! Begrijp me niet verkeerd, mijn kleintjes zijn het beste en meest fantastische wat me ooit is overkomen, maar kan iedereen van tevoren misschien iets eerlijker zijn over de moeilijkheidsgraad van opvoeden? Of moet ik zeggen ‘bewust opvoeden’, want ik geef toe dat ik het mezelf niet altijd even makkelijk maak. Ik heb Grace, Finn en Georgina bewust vrij lang borstvoeding gegevenen en nog steeds is al hun eten vers, zelfgemaakt en zo veel mogelijk biologisch. Dat zijn heel wat uren in de keuken…
Bestaat er zoiets als een ideaal getal?
Ik werd toen we nog twee kindjes hadden zelfs even licht nerveus wanneer manlief met steeds kortere intervallen naar een eventuele volgende aan het hinten was. Een derde? Ik had de grootste moeite om de eerste zindelijk te krijgen. Gracie vond spelen veel belangrijker dan een toiletbezoekje. Dat moest maar wachten. Toen ik op een middag mijn ongenoegen uitte over de derde natte broek die dag, haalde ze laconiek haar schouders op: “Dat geeft toch niet mama? Dan doe je ze gewoon daarin” en een klein vingertje wijst naar de wasmand “en dan drogen ze vanzelf.”
Want naast oneindig veel liefde en nog meer plezier, betekent nog een kindje natuurlijk ook gewoon meer handen uit de mouwen.
Bestaat er zoiets als een ideaal getal? Dat is voor iedereen en ieder gezin uiteraard anders. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het wel prettig vond dat je op reis ieder een oog op een kind hield. En twee handen en twee kinderen klopt ook aardig. En met twee zitjes is de auto flink vol.
Ik moet weer aan de Duggars denken en realiseer me dat het allemaal geen fluit uitmaakt. Kinderen zijn geweldig en alhoewel 19 kinderen me flink wat bruggen te ver gaat, leek het me heerlijk om er nog zo’n fantastische, heerlijke kleine druif erbij te hebben. Het is natuurlijk altijd maar afwachten of het je gegeven is...
Manlief schatte onze kansen blijkbaar hoog in. Vanuit de keuken hoorde ik hem mompelen: “Schat, ik ga even Charlie/Erin/Archie/Jack/Sam/Skye… naar zwemles brengen.” En dan hardop naar mij: “Hoe klinkt dat? Zit er iets tussen?”
De jongensnamen hadden we uiteindelijk niet nodig, want met veel liefde en plezier is ons gezinnetje niet lang na deze mijmering verrijkt met de kleine Georgina. Al stond die naam niet op het lijstje…
What can I say? Ja, het is meer werk. Ja, ik slaap alweer twee jaar niet. Maar ook, who cares? De kleine Georgie was de liefste, vrolijkste en makkelijkste baby (en nu peuter) ooit. Wat een feest, wat een heerlijk klein mensje. En voor ik weer doordraaf: drie is overigens wel het aantal kinderen waar wij het bij houden. Voor ons bleek 3 het ideale getal. Je weet het blijkbaar als je er bent. Ik neem mijn petje af voor ouders met vier of zelfs nog meer kinderen, want potverdorie wat moet je dan goed kunnen multi-tasken.
Meer kinderen krijgen dan je aankunt is blijkbaar voor meer ouders een intimiderende gedachte. Tot voor kort kon je bij de Britse verzekeraar Zurich Insurance een verzekering afsluiten voor het krijgen van meerlingen. Echt waar. Als je al kinderen had en er kwam onverwachts een tweeling bij krijg je een flinke bundel geld uitgekeerd. Hoe zeggen ze dat zo mooi in Engeland? Thruth is stranger than fiction.
In deze persoonlijke blog schrijf ik regelmatig kleine stukjes over thema's die me bezig houden. De onderwerpen strekken van voeding en gezondheid tot ouderschap en kinderperikelen. Laat overigens vooral hieronder ook jouw gedachten achter, daar ben ik net zo benieuwd naar!